«Όταν θα διωχθεί κι ο τελευταίος Έλληνας από την Βόρειο Ήπειρο και ο Σύλλογος Κορυτσιωτών θα στεγάζεται σ' ένα γραφειάκι στον 5ο όροφο κάποιου κτηρίου της 3ης Σεπτεμβρίου, και κάθε χρόνο σε κάποια νταμάρια θα γίνεται η γιορτή με τις παραδοσιακές βορειοηπειρώτικες στολές, που θα χαιρετίζει ο Προκόπης Παυλόπουλος (κάποιος «Προκόπης Παυλόπουλος») μιλώντας για «αλησμόνητες πατρίδες», τότε θα εμφανιστούν και κάμποσοι «ευαισθητούληδες» σκηνοθέτες που άλλος θα κάνει μια ταινία για την Σταυρούλα της Χειμάρρας που «οι πολιτικές των Ισχυρών» την ξερίζωσαν απ’ τον τόπο της, άλλος θα βάζει τον ήρωά του να επιστρέφει στην περιοχή σε ένα «οδοιπορικό μνήμης» όπου θα ξανασυναντιέται με τoν παιδικό του έρωτα, την Μπλερίνα, την Αλβανοπούλα, κλπ κλπ.
Και η Πολιτεία θα τους χρηματοδοτεί πρόθυμα, και οι κριτικοί θα γράφουν ύμνους για τις «χαμηλών τόνων ελεγείες» και πολλά ακόμα τέτοια «ευαίσθητα» και «καλλιτεχνικά» θα γίνουν όταν θα έχει χαθεί για πάντα ο Ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου.
Αλίμονο όμως σ’ εκείνον που θα θελήσει ΤΩΡΑ να κάνει μια ταινία για την Βόρειο Ήπειρο και τους διωγμούς που υφίσταται η ελληνική μειονότητα. Τα σαΐνια που «τρέχουν το μαγαζί του πολιτισμού» θα καγχάσουν, θα τον πουν φασίστα. Γιατί ο «««πνευματικός»»» και «««καλλιτεχνικός»»» κόσμος της χώρας έχει διδαχθεί να αναγνωρίζει ως «τέχνη» τη θυματοποίηση και την κλάψα. Κι έτσι έρχομαι στο κρίσιμο σημείο. Σκεφθείτε λιγάκι πόσο παρανοϊκό είναι αυτό. Να θεωρείται έντιμο, αξιοπρεπές, όμορφο, να θρηνείς για μια εθνική υπόθεση που χάθηκε, αλλά εθνικιστικό να την υπερασπίζεις για να μη χαθεί!!!! Σε ποια πνευματική σήψη βρίσκεται μια κοινωνία που αυτό θεωρείται φυσικό! Απλώς σκεφθείτε το».
Από Hariton Haritonidis
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου